Erlichioza u psów – jak rozpoznać, leczyć i zapobiegać chorobie odkleszczowej?
Erlichioza to poważna choroba zakaźna wywoływana przez bakterie z rodzaju Ehrlichia, które są przenoszone na psy przez ukłucia kleszczy. Jest to jedna z najczęstszych chorób odkleszczowych, która może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci zwierzęcia. Choroba ta jest szczególnie groźna, ponieważ jej objawy mogą być niespecyficzne i trudne do rozpoznania we wczesnym stadium. W tym artykule szczegółowo omówimy przyczyny, objawy, przebieg i leczenie erlichiozy u psów, a także przedstawimy skuteczne metody zapobiegania.
Co to jest erlichioza?
Erlichioza u psów jest chorobą wywoływaną przez wewnątrzkomórkowe bakterie z rodzaju Ehrlichia. Najczęściej występującą formą jest erlichioza monocytarna psów (CME – Canine Monocytic Ehrlichiosis), wywoływana przez bakterię Ehrlichia canis. Patogeny te infekują białe krwinki (monocyty) i powodują zaburzenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego, krwionośnego oraz narządów wewnętrznych.
Choroba jest przenoszona przez ukłucia zakażonych kleszczy, głównie z gatunku Rhipicephalus sanguineus, znanych jako kleszcze psie. Erlichioza występuje na całym świecie, ale największe ryzyko zachorowania dotyczy regionów o ciepłym klimacie, gdzie kleszcze są aktywne przez większą część roku.
Przyczyny erlichiozy u psa
Bezpośrednią przyczyną erlichiozy jest zakażenie bakterią Ehrlichia canis. Główne drogi zakażenia obejmują:
- Ukąszenia zakażonych kleszczy:
- Podczas ssania krwi kleszcz wprowadza do organizmu psa bakterie, które infekują białe krwinki. Ryzyko zakażenia wzrasta, gdy kleszcz pozostaje przyczepiony przez dłuższy czas.
- Transfuzja krwi:
- Erlichioza może być przeniesiona przez transfuzję krwi od zakażonego dawcy.
- Zakażenie przez kontakt z zakażonymi wydzielinami (rzadko):
- Może to obejmować kontakt z krwią zakażonego psa podczas zabiegów weterynaryjnych.
Objawy erlichiozy u psa
Objawy erlichiozy mogą być bardzo różnorodne i zależą od fazy choroby. Wyróżnia się trzy fazy erlichiozy: ostrą, subkliniczną i przewlekłą. Każda z nich charakteryzuje się innym przebiegiem i objawami.
1. Faza ostra:
- Występuje w ciągu 1–3 tygodni od zakażenia.
- Objawy obejmują:
- Gorączkę.
- Apatię i osłabienie.
- Utratę apetytu.
- Powiększenie węzłów chłonnych.
- Wybroczyny na skórze, krwawienia z nosa (skutek zaburzeń krzepnięcia).
- Bóle mięśni i stawów, prowadzące do kulawizny.
2. Faza subkliniczna:
- Trwa od kilku miesięcy do nawet lat.
- Pies może nie wykazywać wyraźnych objawów choroby, choć bakterie wciąż są obecne w organizmie.
- W tej fazie układ odpornościowy może częściowo kontrolować infekcję, ale bez leczenia może dojść do przejścia choroby w fazę przewlekłą.
3. Faza przewlekła:
- Występuje u psów, u których układ odpornościowy nie poradził sobie z infekcją.
- Objawy są bardziej nasilone i obejmują:
- Anemię i niedokrwistość.
- Wyraźne wychudzenie.
- Trwałe krwawienia z nosa, krwotoki wewnętrzne.
- Zaburzenia neurologiczne (np. drgawki, ataksja).
- Niewydolność wielonarządową (np. wątroby, nerek).
Przebieg erlichiozy
Przebieg erlichiozy zależy od fazy choroby, wieku i stanu zdrowia psa oraz od czasu rozpoczęcia leczenia.
- Okres inkubacji:
- Bakterie namnażają się w organizmie psa, ale objawy kliniczne jeszcze się nie pojawiają (trwa 1–3 tygodni).
- Faza ostra:
- Choroba rozwija się szybko i objawy są wyraźne. Bez leczenia może dojść do przejścia w fazę subkliniczną.
- Faza subkliniczna:
- Objawy ustępują, ale bakterie pozostają w organizmie, co może prowadzić do przewlekłego stanu zapalnego.
- Faza przewlekła:
- Rozwija się u psów, które nie były leczone lub u których leczenie było nieskuteczne. Dochodzi do trwałych uszkodzeń narządów i zaburzeń krzepnięcia krwi.
Diagnostyka erlichiozy
Rozpoznanie erlichiozy wymaga dokładnego wywiadu klinicznego, obserwacji objawów oraz badań laboratoryjnych. Diagnostyka obejmuje:
- Wywiad kliniczny:
- Informacje o narażeniu psa na ukąszenia kleszczy oraz występujących objawach.
- Badania krwi:
- Morfologia krwi: Wykazuje anemię, trombocytopenię (obniżoną liczbę płytek krwi) i leukopenię.
- Biochemia: Zmiany w parametrach wątrobowych i nerkowych w zaawansowanych przypadkach.
- Testy serologiczne:
- Testy ELISA lub IFAT wykrywają obecność przeciwciał przeciwko Ehrlichia canis.
- Testy molekularne (PCR):
- Wykrywają materiał genetyczny bakterii w próbce krwi, co potwierdza obecność zakażenia.
- Badania obrazowe:
- USG lub RTG mogą być pomocne w ocenie zmian w narządach wewnętrznych.
Leczenie erlichiozy
Leczenie erlichiozy jest najbardziej skuteczne, gdy zostanie rozpoczęte w fazie ostrej. Terapia obejmuje:
1. Antybiotyki:
- Doksycyklina jest najczęściej stosowanym lekiem i zwykle podawana przez 3–4 tygodnie.
- W niektórych przypadkach stosuje się inne antybiotyki, takie jak minocyklina.
2. Leczenie wspomagające:
- Płynoterapia: W celu nawodnienia i wsparcia funkcji narządów.
- Transfuzje krwi: W przypadkach ciężkiej anemii.
- Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: W celu złagodzenia objawów bólu i gorączki.
3. Monitorowanie stanu zdrowia:
- Regularne badania krwi w celu oceny odpowiedzi na leczenie i monitorowania liczby płytek krwi.
Profilaktyka erlichiozy
Zapobieganie erlichiozie opiera się na ochronie psa przed ukąszeniami kleszczy oraz na regularnym monitorowaniu jego zdrowia.
Kluczowe środki zapobiegawcze:
- Preparaty przeciwkleszczowe:
- Obroże, krople spot-on i tabletki doustne skutecznie chronią psa przed kleszczami.
- Regularne przeglądy sierści:
- Codzienne sprawdzanie psa po spacerach w terenach zielonych, szczególnie w sezonie aktywności kleszczy.
- Szybkie usuwanie kleszczy:
- Im szybciej kleszcz zostanie usunięty, tym mniejsze ryzyko zakażenia.
- Unikanie terenów o dużym ryzyku:
- Ograniczanie spacerów w wysokiej trawie i gęstych zaroślach.
- Testy kontrolne:
- Regularne badania krwi w kierunku chorób odkleszczowych, zwłaszcza w regionach o wysokim ryzyku.
Znaczenie erlichiozy dla zdrowia psa
Erlichioza to choroba, która może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, a w niektórych przypadkach nawet do śmierci. Wczesne rozpoznanie i leczenie są kluczowe, aby zapobiec przejściu choroby w fazę przewlekłą. Profilaktyka, w tym ochrona przed kleszczami, odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu tej groźnej chorobie.